Beskid Żywiecki - Szlakiem pustych schronisk

Szlakiem pustych schronisk – z takim hasłem na ustach rozpoczęliśmy wędrówkę przez Beskid Żywiecki – jeden z najbardziej zatłoczonych Beskidów w Polsce. W niedzielne marcowe popołudnie wyruszyliśmy ze Zwardonia w nadzieją w sercach, aby kilka następnych dni na szlaku upłynęło w ciszy i spokoju oraz w pustych schroniskach. Jako że okres i pogoda mocno nieturystyczna pierwszy schron Chatę Skalankę mieliśmy na wyłączność. Następnego dnia wędrując czerwonym granicznym szlakiem nie uświadczyliśmy żywej duszy. Towarzystwa dotrzymywał nam silny halny, który wygrywał szumem drzew różnorakie melodie i gwizdał po wierchach. Końcowe podejście w mokrym zapadającym się śniegu na szczyt Wielkiej Raczy dało nam nieźle w kość. Otuchy dodawała nam perspektywa ciepłej strawy i miękkiego łóżka w schronisku na szczycie. Po przestąpieniu jego progu ogłuszyła nas panująca tu wszędzie cisza. W jadalni siedziało jedynie 2 Słowaków, którzy właśnie wychodzili. Ostatecznie spędziliśmy noc w towarzystwie kilku innych turystów oraz z myślami czy aby nasze buty zdążą wyschnąć przed kolejnym dniem wędrówki. 

Wielka Racza i Mała Fatra z Magury (1073 m.n.p.m.)

Mała Fatra z podejścia na Wielką Raczę

Tatry z podejścia na Wielką Raczę

Wielka Racza

Wielka Racza o poranku

Schronisko na Wielkiej Raczy

Z Wielkiej Raczy, pośrodku Wielki Chocz

Ranek okazał się mało atrakcyjnie pogodowy. Niskie czarne chmury skutecznie przysłoniły horyzont uniemożliwiając dalekie widoki, do tego silny wiatr. W planach dziś trasa Wielka Racza-Wielka Rycerzowa. Czy damy radę? Niska temperatura okazała się naszym sprzymierzeńcem ze względu na mocne zmrożenie śniegu, który przestał się zapadać pod stopami. Teraz musieliśmy być czujni, bo pojawiło się inne niebezpieczeństwo – poślizgnięcie, którego żadne z nas się nie ustrzegło. Uraz kolana oraz mocno pogarszająca się pogoda skutecznie zniweczyły nasze plany dotarcia na Rycerzową. Zapadła decyzja o zatrzymaniu się na nocleg w schronisku na Przegibku. Okazało się, że obiekt zorientowany w dużym stopniu na wczasy rodzinne i grupy zorganizowane przyjmuje akurat tygodniowy turnus dzieci i młodzieży z Torunia, co wiązało się w dość głośna atmosferą w budynku. A miały być puste schrony! Ale cóż… ważne, że my w cieple, gdy za oknem śnieżyca. Na wieczór pogoda na tyle się poprawiła, co umożliwiło nam podziwianie zachodu Słońca z Bendoszki Wielkiej. Nasz pobyt został jeszcze urozmaicony o piwo oraz rozciętą głowę i złamany ząb jednego z uczniów. Po szybkiej akcji GOPRu i zwiezieniu chłopaka do Rycerki został przetransportowany do szpitala.

Beskid Śląski z Hali Śrubitej

Tędy na Przegibek...

...a tędy na Raczę

Pogoda się psuje

Pod koniec dnia na Przegibku wychodzi Słońce

Z Bendoszki w stronę Rysianki

O zachodzie

Muńcuł oraz grupa Romanki

Zachód Słońca

Bendoszka Wielka

Mała Fatra z Bendoszki tuż po zachodzie

Środa okazała się być dniem rozłąki. Moja towarzyszka nie mogąc kontynuować wędrówki z powodu bolącego kolana zeszła do Rycerki. Ja natomiast z racji pięknej pogody postanowiłem pójść na Rycerzową. Po nocnych opadach ślad szlaku okazał się być zasypany co nieco utrudniało orientację, szczególnie w terenie pozbawionym drzew. Trasę wyliczoną na 1,5h drogi latem udało mi się przejść w 3h; ale było warto. Pusta Hala Rycerzowa przywitała mi wspaniałymi widokami na Tatry i Beskidy. Po porcji gorącej pomidorowej w całkowicie wyludnionym schronisku, w którym akurat trwały jakieś prace porządkowe rozpocząłem zejście do Soblówki. 

Słoneczny poranek

Na Przegibku

Przegibek

Mglisty las na szlaku na Rycerzową

Szlak na Rycerzową

Hala Rycerzowa

Zima

Bacówka PTTK na Rycerzowej

Tatry z hali

Retro szlakowskaz

Na szczytach króluje jeszcze zima, jednak w dolinach wiosna zdobywa już pierwsze przyczółki. I aby do wiosny, bo na ten rok wiele planów i marzeń; począwszy od takich najmniejszych jak chwila odpoczynku na nagrzanym od Słońca igliwiu pod smrekiem na hali aż po wyjazdy w nieznane góry Rumunii i Ukrainy...

Potok Cicha w Soblówce

Soblówka - tu koniec wędrówki